Φιλιππίνες

To Λουζόν δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο νησί των Φιλιππίνων, είναι και το σπίτι για τους μισούς τουλάχιστον κατοίκους αυτής της χώρας.  Οι πόλεις εδώ είναι από τις πιο άσχημες που θα συναντήσετε, περιστοιχισμένες συνήθως από φρικτές φτωχογειτονιές. Το κεντρικό τμήμα  του νησιού είναι ορεινό, με καταπράσινα βουνά τυλιγμένα στα σύννεφα, μειονοτικά χωριά και  ορυζώνες σκαλισμένους στις απότομες πλαγιές που θεωρούνται το 8ο θαύμα του κόσμου. 

Μανίλα

Τη Μανίλα μπορείτε να τη δείτε είτε σαν αναγκαίο κακό για την είσοδο / έξοδό σας από τη χώρα,  είτε σαν μια πρόκληση για να καταλάβετε καλύτερα τις Φιλιππίνες και τους κατοίκους της. Με 11 εκατομμύρια ψυχές, βαριά ατμοσφαιρική ρύπανση, αφόρητη ζέστη,  υγρασία και αυξημένη εγκληματικότητα σίγουρα δεν είναι η πόλη για να χαλαρώσετε. Παρόλα αυτά μπορείτε να αξιοποιήσετε δημιουργικά το χρόνο σας στη Μανίλα, "διαβάζοντας" τη ζωή που εξελίσσεται γύρω σας.  Αστραφτεροί ουρανοξύστες υψώνονται δίπλα σε τενεκεδουπόλεις, κουστουμάτοι επιχειρηματίες βαδίζουν βιαστικά  προσπερνώντας τα ξυπόλητα χαμίνια του δρόμου, φανταχτερά jeepney στέκονται στο ίδιο φανάρι δίπλα δίπλα με τα Lexus και τα Landcruiser. Από μια άποψη η Μανίλα είναι με σουρεαλιστική πόλη. Μην προσπαθήσετε να αναζητήσετε ένα κέντρο, υπάρχουν πολλά "κέντρα"  όπως υπάρχουν και πολλές "πόλεις" μέσα στην ίδια πόλη.  Το Makati είναι η πιο λαμπερή από όλες,  η οικονομική και επιχειρηματική καρδιά της πόλης. Είναι και το πιο ασφαλές μέρος να βαδίσετε όλες τις ώρες της ημέρας, φτάνει να μην απομακρυνθείτε πολύ από τους κεντρικούς δρόμους. Υπάρχουν τεράστια εμπορικά κέντρα που μπορείτε να χαθείτε  μέσα τους, εστιατόρια από όλες τις διεθνείς αλυσίδες και πολλά καλά ξενοδοχεία.

Το παλιό κέντρο της Μανίλα είναι στις γειτονιές Ermita και Malate, κοντά στη παραλιακή λεωφόρο Roxas blvd.  Εδώ θα συναντήσετε περισσότερους ανθρώπους   της μεσαίας τάξης, πλήθος από άστεγους, άπειρους moneychangers, μπαράκια κάθε επιπέδου, εστιατόρια και φτηνά (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) ξενοδοχεία (στη Μανίλα δεν βρήκαμε τίποτα ανεκτό με λιγότερα από 35 - 45 €)  Ο φαρδύς πεζόδρομος δίπλα στην παραλιακή λεωφόρο βλέπει προς τα φημισμένα (λόγω ατμοσφαιρικής ρύπανσης) δειλινά της Μανίλα και είναι γεμάτος ζωή με ζωντανή μουσική, καντίνες και διάφορα happenings.

Η Μανίλα περιστοιχίζεται   από φρικτές τενεκεδουπόλεις   που καλά θα κάνετε να μείνετε μακριά για λόγους ασφαλείας.  Για τη μετακίνησή σας προτιμείστε τα ταξί, και επιμείνετε (αλλιώς κατεβείτε αμέσως!) να χρησιμοποιήσουν το ταξίμετρο. Το κόστος σπάνια ξεπερνά το 1,50 - 2,00 € για μετακινήσεις μέσα στην πόλη.  Υπάρχουν επίσης μετρό και χιλιάδες jeepney  (λεωφορεία) που δεν χρησιμοποιήσαμε.

Από το διεθνές αεροδρόμιο προς την πόλη, τα μόνα ταξί που θα βρείτε στις αφίξεις (απαγορεύονται τα υπόλοιπα) είναι τα airport taxi που χρεώνουν ένα σταθερό ποσό περίπου 10€.  Είναι καλύτερα να ανέβετε τις κυλιόμενες σκάλες προς τις αναχωρήσεις, εκεί που αποβιβάζουν επιβάτες τα υπόλοιπα ταξί της πόλης και να πάρετε ένα από αυτά. Θα σας κοστίσει μόλις 2 € μέχρι το Malate.

Λίμνη Taal

Σε απόσταση 1,5 ωρών  (με ΙΧ) νότια της Μανίλα βρίσκεται η ηφαιστειακή λίμνη Taal, γύρω και μέσα στην οποία προεξέχουν ηφαιστειακοί κώνοι και τμήματα γης που απέμειναν μετά τις τρομερές εκρήξεις του ομώνυμου ηφαιστείου (τελευταία έκρηξη το 1977). Πάνω σε ένα ύψωμα 600 περίπου μέτρων βρίσκεται το Tagaytay, ένα θέρετρο με πολυτελείς εξοχικές κατοικίες  για τους έχοντες τη δυνατότητα να ξεφύγουν από την αποπνικτική ατμόσφαιρα της Μανίλα, από όπου καιρού επιτρέποντος, έχετε και την καλύτερη θέα προς τη λίμνη. Σε μικρή απόσταση, χαμηλά στις όχθες της λίμνης, το Talisay, ένα μικρό καθαρό χωριουδάκι,  είναι το σημείο που μπορείτε να πάρετε    βάρκα για να επισκεφτείτε κάποιο από τα νησάκια.  Εμείς είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο και η διαδρομή από τον νότιο αυτοκινητόδρομο (South Luzon Express Highway) ήταν εύκολη και με σχετικά καλή σήμανση.

Banaue

Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Luzon, βρίσκεται στο κεντρικό ορεινό τμήμα, στο Banaue και δεν είναι άλλο από τους φημισμένους ορυζώνες που σκάλισαν οι Ifugao, στις απότομες πλαγιές πριν από 2.000  χρόνια.  Σήμερα, οι  οι ορυζώνες αυτοί περιλαμβάνονται στην παγκόσμια  πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO και κάποιοι λένε ότι είναι το 8 θαύμα του κόσμου. Τα τοπία  αν και πράγματι ενδιαφέροντα από φωτογραφικής άποψης δεν διαφέρουν σημαντικά από αυτά που έχουμε δει σε άλλες χώρες της Ν.Α. και ιδιαίτερα στο βόρειο ορεινό τμήμα του Βιετνάμ. Το Banaue είναι ένα μεγάλο και άσχημο χωριό (όπως και όλες οι πόλεις που συναντήσαμε μέχρι να φτάσουμε εκεί) το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαν βάση για ημερήσιους περιπάτους στη γύρω περιοχή.  Εμείς επισκεφτήκαμε το Batade, ένα χωριό το οποίο δεν έχει οδική πρόσβαση και λέγεται ότι έχει τους πιο εντυπωσιακούς ορυζώνες. Για να πάτε θα χρειαστείτε ένα τρίκυκλο το οποίο θα σας πάει από ένα πολύ άσχημο λασπόδρομο μέχρι τη "διασταύρωση" (10 € με αναμονή μέχρι το απόγευμα για να σας πάει πίσω στο Banaue). Από εκεί θα ανέβετε ένα ανηφορικό δρόμο (υπό κατασκευή) για περίπου 1 ώρα μέχρι το ύψωμα, από το οποίο θα κατηφορίσετε ένα στενό μονοπάτι (45 λεπτά) μέχρι το Batade. Λίγο πριν φτάσετε στο Batade, θα έχετε την καλύτερη θέα προς τους ορυζώνες. Στο σημείο αυτό υπάρχουν και μικρά εστιατόρια για ξεκούραση  και ξενοδοχεία αν θέλετε να διανυκτερεύσετε.  Ολόκληρη η διαδρομή με επιστροφή στο Banaue γίνεται άνετα σε μια μέρα.  

Η περιοχή  στην οποία βρίσκεται το Banaue δέχεται αυξημένες βροχές ολόκληρο το χρόνο, γι αυτό να είστε προετοιμασμένοι για τη λάσπη που υπάρχει παντού.

Για να πάτε στο Banaue από τη Μανίλα, θα χρειαστείτε 9 - 11 ώρες (νυχτερινού) λεωφορείου. Για το λόγο αυτό, εμείς προτιμήσαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο στη Μανίλα (διαβάστε περισσότερα για την ενοικίαση αυτοκινήτου εδώ).

Bontoc

Από το Banaue συνεχίσαμε τη διαδρομή (χωματόδρομος, πάνω από μεγάλο υψόμετρο) προς το Bontoc, ένα μεγάλο χωριό στην καταπράσινη κοιλάδα που σχηματίζει ο ποταμός Chico. Με βάση τo Bontoc, επισκεφτήκαμε την περιοχή των Kalinga, μια ιδιαίτερα απομονωμένη περιοχή  στην οποία φέρεται να κατοικούν οι τελευταίοι κυνηγοί κεφαλών της Luzon.  Γύρω από το Bontoc, υπάρχουν πλήθος από μειονοτικά χωριά, σε μικρές αποστάσεις, στα οποία μπορείτε να συναντήσετε ακόμα γιαγιάδες ντυμένες με τα παραδοσιακά ρούχα της φυλής, τατουάζ και τη  ραχοκοκαλιά του φιδιού στα μαλλιά.   Για να προσεγγίσετε τους κατοίκους, είναι καλύτερα να έχετε έναν καλό οδηγό, όπως ο κ. Raynoldo Waytan, γνωστός σαν Kinad που αναφέρεται στο Lonely Planet (9η έκδοση 2006). Το τηλέφωνο που αναφέρεται στο εν λόγω βιβλίο  δεν ισχύει πια (του το έχουν κλέψει) και αν θέλετε να τον βρείτε καλέστε τον στο 09193369084. Μιλά άπταιστα αγγλικά, γερμανικά και μια ακόμα ευρωπαϊκή γλώσσα, γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή και είναι τίμιος και σωστός στη δουλειά του. Εμάς μας χρέωσε με  15 €  / την ημέρα. Την μετακίνηση τη χρεώνεστε επιπλέον εσείς (εμείς είχαμε δικό μας αυτοκίνητο). Μαζί του επισκεφτήκαμε μερικά χωριά γύρω από το Tinglayan (περιοχή Kalinga) και το Guinaang βόρεια του Bontoc. Αξίζει επίσης να επισκεφτείτε (μαζί με τον κ. Kinad ακόμα καλύτερα) το μικρό Bontoc Museum  που παρουσιάζει με πολύ παραστατικό τρόπο τη ζωή των Ifugao και Kalinga.  Αν έχετε τη δυνατότητα, να επισκεφτείτε επίσης τη Sagada, ένα χωριό 20 χλμ. μακριά από το Bontoc, το οποίο επισκέπτονται πολύ ταξιδιώτες που αγαπούν την ηρεμία και το ορεινό τοπίο. Στην έξοδο από το χωριό προς το Ambasing, μπορείτε να δείτε τα κοφίνια με νεκρούς που κρέμονται από τα βράχια, βορά στα πτωματοφάγα πουλιά, μια πρακτική που προέρχεται από το Sulawesi της Ινδονησίας. 

Δείτε ή κατεβάστε το σχετικό χάρτη: Kalinga & Ifugao Trekking map

Στο Bontoc, σας προτείνουμε να μείνετε στο  Archog's Hotel (13 - 18€), μεταξύ άλλων έχει το καλύτερο φαγητό στην πόλη και η ιδιοκτήτρια κα. Grace Archog θα σας εξυπηρετήσει σε οτιδήποτε πρόβλημα.

Φεύγοντας από το Bontoc, ακολουθήσαμε την ορεινή διαδρομή προς το Baguio (6-7 ώρες) η οποία σκαρφαλώνει κυριολεκτικά πάνω από τα σύννεφα σε υψόμετρα μεγαλύτερα των 2.000 μέτρων. Αν ταξιδεύετε με λεωφορείο (κατεύθυνση προς Baguio) καθίστε στην αριστερή πλευρά για να απολαύσετε τη θέα. Το Baguio καλό θα ήταν να το αποφύγετε γιατί είναι μια Μανίλα σε μικρογραφία.