Νότια Αφρική

Προορισμοί

Αυτή τη φορά πιθανώς να σας απογοητεύσουμε. Σε μια τόσο αχανή χώρα με παράγοντες όπως είναι η εποχή που θα ταξιδέψετε, τα ενδιαφέροντά σας και ο διαθέσιμος χρόνος, είναι μάλλον αδύνατο να προτείνουμε προορισμούς που να έχουν ενδιαφέρον για όλους. Πολλοί από σας θα προσγειωθείτε στο Γιοχάνεσμπουργκ και θα κατευθυνθείτε προς το εθνικό πάρκο Kruger.  Εμείς, πετάξαμε απευθείας στο Κέιπ Τάουν και ακολουθήσαμε τις 2 ακτογραμμές, του ινδικού (Garden Route) και του ατλαντικού   ωκεανού. Τη δική μας διαδρομή που θα διαβάσετε παρακάτω, την επιλέξαμε λαμβάνοντας υπόψη ότι α) δεν ήταν στην πρόθεσή μας να επισκεφτούμε κάποιο πάρκο για παρατήρηση ζώων (αυτό γιατί το έχουμε  ήδη κάνει σε προηγούμενα ταξίδια στη Ζιμπάμπουε και στη Ναμίμπια), β)  θέλαμε να αποφύγουμε το Γιοχάνεσμπουργκ για λόγους ασφάλειας, και γ) την υπόσχεσή μου στη Μαρία ότι αυτή τη φορά δεν θα κάναμε ταξίδι, αλλά (για πρώτη φορά μετά από χρόνια) θα κάναμε χαλαρή περιήγηση και ...διακοπές. (Ο χάρτης της διαδρομής από το Google Maps σε ξεχωριστό παράθυρο)

Κέιπ Τάουν

Αν θέλετε να αισθανθείτε ολόκληρη τη Νότια Αφρική σε μια πόλη, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το Κέιπ Τάουν. Μοντέρνα, χαλαρή,  ευχάριστη σαν καλοκαιρινό θέρετρο,  ζωντανή και νεανική.  Το Table Mountain στην καρδιά της πόλης, δεν είναι μόνο το σήμα κατεθέν της πόλης, αλλά χαρακτηρίζει και τον τρόπο ζωής εδώ: Λίγες εκατοντάδες μέτρα, αρκούν για να βρεθείτε από το κέντρο της πόλης στην αφρικανική φύση. Βαδίστε στην αντίθετη κατεύθυνση και σε λίγα μέτρα θα ατενίζετε τον Ατλαντικό ωκεανό σε μια κρυστάλλινη ατμόσφαιρα που αποκλείεται να έχετε ξαναδεί. Το Κέιπ Τάουν άσκησε μια περίεργη γοητεία επάνω μας, ίσως υπεύθυνο γι αυτό να ήταν το πάντα υπέροχο φως που λούζει την πόλη, οι πεντακάθαροι δρόμοι,  οι γειτονιές με τους κήπους και τις μονοκατοικίες και η αίσθηση είσαι στη μεγαλούπολη και ταυτόχρονα τόσο κοντά στην εξοχή. Φυσικά, η εγκληματικότητα είναι παρούσα, τα cape flats δηλ. οι συνοικίες με τα σπιτάκια των μαύρων και οι παραγγουπόλεις  είναι εκεί, λίγα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο,  (οι διαφορές ακόμα και  μέσα στα townships είναι τεράστιες), αόρατες  από τις μοντέρνες πολυκατοικίες με θέα τον ωκεανό, τα αποικιακού ρυθμού κτίρια, τα μπαράκια και τα ακριβά εστιατόρια στο Waterfront.  Τα αξιοθέατα  στο Κέιπ Τάουν, είναι τόσο συγκεκριμένα όσο η Ακρόπολη και η Πλάκα στην Αθήνα και σε συνδυασμό με το φόβο της εγκληματικότητας, ελάχιστοι θα ρισκάρουν μια ελεύθερη περιήγηση. Κατά τη διάρκεια της ημέρας βαδίσαμε μια μεγάλη απόσταση από το ξενοδοχείο μας μέχρι το κέντρο, χωρίς να νιώσουμε κάποια απειλή, αλλά πάντοτε από κεντρικούς δρόμους. Μετά τη δύση του ηλίου, όλοι μας συμβούλεψαν να χρησιμοποιήσουμε ταξί ή το νοικιασμένο αυτοκίνητο που είχαμε στη διάθεσή μας.

Είμαστε της γνώμης ότι  τα 14 € που κοστίζει το τελεφερίκ για το Table Mountain είναι μάλλον υπερβολικά, αλλά αν πάτε με τα πόδια είναι κάντε το μόνο αν είστε σε μια μεγάλη παρέα, αλλιώς πάτε γυρεύοντας να σας ληστέψουν. Αν έχετε αυτοκίνητο, ανεβαίνοντας για το σταθμό βάσης του τελεφερίκ, στρίψτε δεξιά στην τελευταία διασταύρωση και οδηγείστε μέχρι το τέλος του δρόμου στο ύψωμα που βρίσκεται απέναντι από το Table Mountain. Η θέα προς την πόλη και το βουνό είναι υπέροχες, δεν θα σας κοστίσει τίποτα και κυρίως θα έχετε ξεφύγει από τους αλαφιασμένους τουρίστες με τα πούλμαν που σχηματίζουν ουρές στο τελεφερίκ. Στο τέλος του δρόμου υπάρχει μέρος για παρκάρισμα, καντίνα και χώρος για πικ νικ με πολύ καλή θέα και ασφάλεια, αν κρίνουμε από τον κόσμο που ήταν εκεί και τις οικογένειες ντόπιων με τα παιδάκια. 

Πηγαίνοντας προς το ακρωτήριο  της Καλής Ελπίδας (ή αλλιώς Cape Point) πρέπει οπωσδήποτε να πάτε από τη δυτική πλευρά της χερσονήσου ακολουθώντας τον Chapman's Peak Drive, το δρόμο που ενώνει το Hout Bay με το Noordhoek. Σκαλισμένος σε μεγάλος ύψος στα σχεδόν κάθετα βράχια η θέα είναι εξαιρετική. Ακόμα κι αν είναι κλειστός λόγω κατολισθήσεων ή λόγω καιρού, οδηγείστε τουλάχιστον μέχρι το σημείο που επιτρέπεται. Το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας  βρίσκεται εντός Εθνικού πάρκου και θα πληρώσετε εισιτήριο (5 €) για να εισέλθετε.  Από την είσοδο θα οδηγήσετε αρκετά χιλιόμετρα σε ένα τοπίο με χαμηλή βλάστηση μέχρι το ίδιο το ακρωτήριο. Αξίζει να ακολουθήσετε και τους παράπλευρους δρόμους προς τις παραλίες που σχηματίζονται ανάμεσα στα βράχια με τον ωκεανό να λυσσομανά και ακόμα καλύτερα να αφήσετε το αυτοκίνητο και να περπατήσετε (δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος εκτός από τους θρασείς μπαμπουίνους).

Επιστρέφοντας από το ακρωτήριο, στο δρόμο σας είναι η  συμπαθητική Simon's Town, από το λιμάνι της οποίας μπορείτε να πλεύσετε με ταχύπλοο μέχρι το ακρωτήριο, ή να παρατηρήσετε φάλαινες (από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο μόνο).  Περίπου 3 χιλιόμετρα έξω από την Simon's Town είναι η διάσημη παραλία Boulders Beach με τους μικροσκοπικούς πιγκουίνους.

Καθώς ο ήλιος θα αρχίσει να γέρνει, παρκάρετε το αυτοκίνητό σας σε ένα από τα πολλά φυλασσόμενα πάρκινγκ, κοντά στο Waterfront,  και αναζητείστε το μπαράκι ή το εστιατόριο που θα δειπνήσετε. Η περιοχή μέχρι κάποια ώρα (αργά τη νύχτα) είναι ασφαλής, τα εστιατόρια ατμοσφαιρικά,  αλλά οι τιμές εδώ είναι  οι ψηλότερες που συναντήσαμε σε αυτό το ταξίδι.

Στο Κέιπ Τάουν είχαμε κλείσει δωμάτιο για το πρώτο και το επόμενο βράδυ της άφιξής μας  στο Tom's Guesthouse. Οι 2 νεαροί γερμανοί  που το έχουν ήταν πολύ εγκάρδιοι, το δωμάτιο που μείναμε ήταν πολύ όμορφα διακοσμημένο και αν η τιμή δεν ήταν κάπως τσιμπημένη θα το συστήναμε χωρίς επιφύλαξη (το προτείνουμε για την περίπτωση που δεν έχετε κάποια καλύτερη πρόταση).

από Κέιπ Τάουν μέχρι Knysna (Ναϊσνα)

Αφήνοντας πίσω μας το Κέιπ Τάουν από τον αυτοκινητόδρομο Ν2 με κατεύθυνση ανατολικά και στρίψαμε  στο Somerset West, ακολουθώντας την παραλιακή διαδρομή από τον R44 (η διαδρομή στο χάρτη). Η διαδρομή αυτή θυμίζει σε αρκετά σημεία την Κακιά Σκάλα (στον Αθηνών - Κορίνθου) με τη διαφορά ότι εδώ έχετε τα τεράστια κύματα του ωκεανού δεξιά σας και οι απόκρημνες ακτές εναλλάσσονται με αμμώδεις παραλίες μέχρι να φτάσετε στο Hermanus, ένα πρώην ψαροχώρι που οι καλές φάλαινες που έρχονται εδώ από τον Ιούλιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο έλκουν και ντόπιους και ξένους  επισκέπτες. Σημειώστε ότι  το Hermanus θεωρείται το καλύτερο μέρος του κόσμου για παρατήρηση φαλαινών από την ξηρά, ενώ μπορείτε να κάνετε και shark diving (εσείς μπαίνετε στο κλουβί, σας βυθίζουν και οι καρχαρίες λυσσομανούν γύρω σας - εμείς πάντως δεν το κάναμε) με κάποιο από τα δεκάδες γραφεία που έχουν τη βάση τους εδώ.  

Από τον χωμάτινο δρόμο R320 κατευθυνθήκαμε ξανά προς τον αυτοκινητόδρομο Ν2 και από εκεί στο Swellendam, έναν από τους παλαιότερους οικισμούς στη Ν. Αφρική. Αν ακόμα δεν σας φαίνεται ακατανόητος ο τρόπος ζωής  στη  στη Νότια Αφρική,  τώρα που φτάσατε στο Swellendam σίγουρα θα εμφανιστούν οι πρώτες απορίες.  Το  "κέντρο" της πόλης μπορεί να το προσπεράσετε και μετά βίας να αντιληφθείτε ότι βρίσκεστε εντός οικισμού.  Αν και ήταν νωρίς το απόγευμα, φαινόταν ότι ήμασταν οι μόνοι άνθρωποι στην πόλη, δηλαδή χωρίς κανένα αυτοκίνητο, κανένα πεζό ή οτιδήποτε άλλο που να προδίδει ανθρώπινη δραστηριότητα.  Σαν να ήθελαν να βγάλουν τη γλώσσα οι Νοτιοαφρικανοί στην ελληνική ρυμοτομία, οι έρημοι δρόμοι ήταν τεράστιοι σε πλάτος, όπως και τα οικόπεδα, με κουκλίστικα πλην όμως απλά, (αυστηρώς) ισόγεια σπιτάκια αποικιακού ρυθμού, πνιγμένα στο πράσινο και στους πανέμορφους κήπους. Περιττό να πούμε ότι θα δυσκολευτείτε να διαλέξετε Bed & Breakfast,  όχι μόνο γιατί είναι πολλά, αλλά γιατί το ένα είναι πιο όμορφο από το άλλο.  Μας είπαν ότι η πόλη είναι ασφαλής, μπορείτε να βαδίσετε άνετα και το βράδυ για να πάτε σε κάποιο από τα φίνα εστιατόρια. Μόνο "απέναντι" δεν θα ήταν καλό να περάσετε,  εκεί που σε συστάδες από μικρά σπιτάκια πολύ κοντά το ένα στο άλλο, χωρίς κήπους και ασφάλτινους δρόμους, εκεί που ζουν οι "άλλοι", ναι ξέρετε, αυτοί που το δέρμα τους (ίσως και η ζωή τους;) έτυχε να μην είναι τόσο φωτεινά όσο τα δικά μας.

Συνεχίζοντας στον Ν2 με κατεύθυνση πάντα ανατολικά, μετά από περίπου 2 ώρες θα φτάσετε στο Mossel Bay,  στην πόλη (ναι, αληθινή πόλη  αυτή τη φορά με καταστήματα, ανθρώπους και αυτοκίνητα) που ξεκινά η διάσημη διαδρομή, γνωστή σε όλο τον κόσμο σαν Garden Route.  Στη διαδρομή αυτή, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων πάντα δίπλα στην ακτογραμμή, η  μορφολογία του εδάφους και η βλάστηση αλλάζουν συνεχώς, ενώ πλήθος από μικρές ή μεγαλύτερες πόλεις  - θέρετρα προσφέρουν όλες τις αυτές μικρές απολαύσεις με καλά εστιατόρια,  μικρές βιλίτσες - ξενοδοχεία, καφέ δίπλα στο κύμα και απέραντες αμμουδιές για surf και ηλιοθεραπεία. Δεν σας το κρύβουμε, η διαδρομή αυτή δεν είναι αυτό ακριβώς που εννοούμε με τη λέξη ταξίδι  και από μια άποψη αν πάτε σε μια από αυτές τις πόλεις, είναι το ίδιο σαν να πήγατε σε όλες.  Για το λόγο αυτό κινηθήκαμε μάλλον βιαστικά  μέχρι τη Knysna, κτισμένη στις όχθες μιας λιμνοθάλασσας και περιστοιχισμένη από δάση. Όπως και οι περισσότερες παραθαλάσσιες πόλεις υπάρχει κι εδώ ένα μικρό Waterfront με τη μαρίνα του, καταστήματα και εστιατόρια. Η πόλη θεωρείται ασφαλής και βαδίσαμε χωρίς φόβο ακόμα και το βράδυ μέχρι το  φιλόξενο Guinea Fowl Lodge   από τη βεράντα του οποίου βλέπετε ολόκληρη τη λιμνοθάλασσα.  Οι λάτρεις των ατμομηχανών   μπορoύν με αφετηρία τη Knysna  να κάνουν τη διαδρομή  με το Outeniqua Choo-Tjoe,  (η διαδρομή λένε ότι περνά από πολύ όμορφα τοπία) ένα τρένο που λειτουργεί από το 1928 στη διαδρομή Knysna - George.

από Knysna (Ναϊσνα) μέχρι το εθνικό πάρκο Tsitsikamma

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Knysna (πάντα από τον Ν2 ανατολικά), θα συναντήσετε τα townships, οικισμούς και παραγγουπόλεις στις οποίες μάλιστα ζει και η μεγαλύτερη κοινότητα Rastafarians. Κάπου εκεί κοντά,  υπάρχει μια πινακίδα με την ένδειξη Noetzie,  προς ένα χωματόδρομο ο οποίος οδηγεί  πάνω από λόφους  σε μια απόκρημνη, κρυμμένη παραλία.  Αφού κατέβετε με τα πόδια ένα μικρό αλλά απότομο μονοπάτι θα φτάσετε στην παραλία με την παχιά άμμο, μια μικρή λίμνη, κατάφυτες πλαγιές γεμάτες πουλιά  και 2 - 3 κατοικίες για τους τυχερούς (λευκούς) που ζουν σε ένα εντελώς δικό τους κόσμο.

Κατά τη διαδρομή σας προς την επόμενη πόλη, το Plettenberg Bay, μπορείτε να κάνετε μια στάση σε κάποιο από τα ιδιωτικά πάρκα που βρίσκονται εκεί το Elephant Sanctuary, το Knysna Elephant park και το Monkeyland.  Το Plettenberg Bay κτισμένο πάνω σε ένα ύψωμα πάνω από τη θάλασσα, είναι ένα ακόμα θέρετρο με ευχάριστο κέντρο, ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες και  δυνατότητα για όλες τις γνωστές δραστηριότητες  από αρκετά ταξιδιωτικά γραφεία.

Καθώς συνεχίζετε να ακολουθείτε την ακτογραμμή πάντοτε προς τα ανατολικά, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις δίνουν τη θέση τους  σε φυσική και πυκνή βλάστηση. Στο σημείο που ο αυτοκινητόδρομος περνά πάνω από ένα φαράγγι βάθους 200+ μέτρων (Bloukrans River Bridge) μπορείτε να κάνετε το μεγαλύτερο άλμα της ζωής σας πηδώντας  (bungee jump)  κάτω από τη γέφυρα του αυτοκινητοδρόμου που θεωρείται και το ψηλότερο άλμα στον κόσμο. Η γέφυρα είναι τοξωτή, οπότε μόνο και μόνο να φτάσετε στο σημείο του άλματος απαιτεί αρκετό κουράγιο. 

Είκοσι περίπου χιλιόμετρα μετά τη γέφυρα θα συναντήσετε τη διασταύρωση προς το εθνικό πάρκο Tsitsikamma (), μια παράκτια περιοχή στο τελείωμα του ορεινού όγκου Tsitsikamma στον ωκεανό.  Στο πάρκο δεν θα συναντήσετε μεγάλα ζώα, αλλά η διανυκτέρευση στις ξύλινες καλύβες (ή στο χώρο κατασκήνωσης αν έχετε σκηνή), στη απότομη βραχώδη ακτή με τα μανιασμένα κύματα, στα όρια του πυκνού δάσους αξίζει πραγματικά. Το πάρκο είναι πολύ καλά οργανωμένο, με εστιατόριο, καλοφτιαγμένα μονοπάτια, σήμανση και πεζοπορίες που μπορείτε να κάνετε από 1 ώρα μέχρι  5 μέρες (για το φημισμένο Otter Trail, μήκους 42 χλμ.).  Αν κάνετε την πεζοπορία προς το καταρράκτη (5 χλμ, 3 ώρες), σας προειδοποιούμε ότι σας περιμένει ένα αρκετά δύσκολο κομμάτι με τεράστιους ογκόλιθους πάνω από τους οποίους πρέπει να σκαρφαλώσετε.  Εντύπωση μας έκανε  πόσο καλα συντηρημένα ήταν τα μονοπάτια, η ευγένεια του προσωπικού, το ψηλό επίπεδο των υπηρεσιών  και οι ντόπιοι επισκέπτες που χαίρονταν με απόλυτο σεβασμό την επαφή με τη φύση (από τις περιπτώσεις που κάθε σύγκριση με την Ελλάδα σου προξενεί πόνο). Η διανυκτέρευση σε ξύλινο σπιτάκι (2 ατόμων, με θέα τον ωκεανό ) και όλες τις ανέσεις  κόστισε (μαζί με την είσοδο στο πάρκο) περίπου 65 €.

η ενδοχώρα: από Uniondale  μέχρι Oudtshoorn

Έχοντας χαλαρώσει για τα καλά στο Tsitsikamma, πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέχρι το Plettenberg Bay και από εκεί από τον R340 προς το Uniondale.   Η διαδρομή (χωμάτινη  για αρκετά χιλιόμετρα) περνά μέσα από το Karoo, το άνυδρο βραχώδες πλατώ που καλύπτει το 1/3 της χώρας. Σμιλευμένο από αρχαία ποτάμια, με μεσαίου μεγέθους οροσειρές στον ορίζοντα και  ανθεκτική στην ξηρασία βλάστηση  το Karoo είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό τοπίο της Νότιας Αφρικής. Οι άνθρωποι, οι φάρμες και  οι πόλεις φαίνεται να απέχουν όχι μόνο γεωγραφικά από τον δικό μας γνωστό κόσμο, αλλά κυρίως από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς τη ζωή εδώ.  Το Uniondale, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα  δρόμο με 2 - 3 καταστήματα, ένα βενζινάδικο,   μια τράπεζα και μια καθολική εκκλησία, γύρω από τα οποία βρίσκονται μερικά τετράγωνα με ισόγεια αποικιακού ρυθμού σπίτια, με τους κήπους τους, τόσο απλά που θα τα χαρακτήριζε κανείς φτωχικά αν δεν υπήρχε αυτή η  αριστοκρατική αύρα και η ποιότητα.  Λίγα λευκά και περισσότερα μαύρα παιδιά παίζουν στους άδειους δρόμους, καθόλου αυτοκίνητα, λίγοι διαβάτες,  πολλά πουλιά και γύρω γύρω, το τίποτα.  Εδώ κοιτάς τη ζωή  στα μάτια, χωρίς πλαστικά στολίδια και παραμορφωτικούς καθρέφτες.  Το ζευγάρι Άγγλων που μας φιλοξένησε στο Zeru House είχε έρθει από την Αγγλία και εγκατασταθεί πριν από 3 χρόνια στο Uniondale.   Εδώ μπορούσαν να έχουν άλογα που τα αγαπούσαν τόσο πολύ, να ζούν το αιώνιο καλοκαίρι, να βλέπουν άπειρα αστέρια τη νύχτα, να κάνουν φίλο τον κάθε περαστικό που θα τύχαινε να σταματήσει στην πόρτα τους και  να είναι δημιουργικοί σε μια γη στη μέση του πουθενά. Μπορεί να μην καταλάβαμε τη Νότια Αφρική, αλλά στο Uniondale αρχίσαμε να ξύνουμε την επιφάνεια.

Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας μέχρι το Prince Albert,  ένα ειδυλλιακό χωριό,  σε μια εύφορη κοιλάδα οπωροφόρων, με κουκλίστικα αναπαλαιωμένα σπίτια από καλλιτέχνες και διανοούμενους που βρήκαν εδώ τη δική τους γη της επαγγελίας.  Είναι ένα πολύ συμπαθητικό μέρος για μια βόλτα ενώ αν θέλετε μια σύντομη ανάπαυλα με κάτι δροσιστικό από τον κήπο και όχι από κονσέρβα, περάστε από το Lazy Lizard, μπαίνοντας στην πόλη,  αριστερά σας. Αν το αυτοκίνητό σας δεν είναι πολύ χαμηλό  (το δικό μας Chevrolet Aveo δεν είχε πρόβλημα), τότε μπορείτε να περάσετε από το Swartberg Pass με τους παράξενους βραχώδεις σχηματισμούς να κάνετε μια στάση στις σπηλιές Cango Caves (υπάρχουν 2 περιηγήσεις, μια σύντομη για όλους και η μεγαλύτερη που πρέπει να περάσετε από πολύ στενά σημεία και μέσα από νερά) και να κατευθυνθείτε προς το Oudtshoorn, την πρωτεύουσα των στρουθοκάμηλων. Ήδη πλησιάζοντας την πόλη θα έχετε περάσει από δεκάδες φάρμες με τα μεγαλόσωμα πτηνά, τις οποίες μπορείτε να επισκεφτείτε, να αγοράσετε διάφορα προϊόντα τους ακόμα και να τις ιππεύσετε!   Η ίδια η πόλη έχει μια (σχετικά πάντα) μεγάλη αγορά στον κεντρικό δρόμο, βίλες αποικιακού ρυθμού και εξαιρετικά εστιατόρια.

Route 62

Ταξιδεύουμε δυτικά, ακολουθώντας μια από τις πλέον διάσημες διαδρομές στη Νότια Αφρική, τον R62, περισσότερο γνωστός για τους αμπελώνες και τα παγκοσμίου φήμης κρασιά που παράγονται εδώ.  Οι γευσιγνώστες θα βρουν στη διαδρομή αυτή πολλές ευκαιρίες για ξενάγηση στις φάρμες, δοκιμές κρασιών και καλό φαγητό. Για τους υπόλοιπους, όπως εμείς, που σκοπός μας είναι μόνο ο δρόμος, τα τοπία εναλλάσσονται γρήγορα, από το σχεδόν έρημο Karoo,  πάνω από βραχώδη περάσματα και εύφορες κοιλάδες.  O R62 τελειώνει στο Montagu, () επίσης μια γραφική κωμόπολη του 18ου αιώνα που ο χρόνος δεν έχει αγγίξει, με κατάλευκα σπίτια αποικιακού ρυθμού και κήπους που συναγωνίζονται ό ένας τον άλλον στα χρώματα των λουλουδιών.   Η διαδρομή μας όμως συνεχίζεται  μέσα από το Worcester,  το εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της περιοχής στο οποίο δεν υπάρχει λόγος να σταματήσετε, αφού λίγα χιλιόμετρα παρακάτω  μετά το Mitchell's Pass,  μπορείτε να μείνετε στη Ceres, που τη λένε μάλιστα και Ελβετία της Νότιας Αφρικής, λόγω των ορεινών όγκων που την περιβάλλουν, το πολύ πράσινο και τις καλόγουστες μονοκατοικίες.  Αυτό που δεν θα βρείτε στη Ceres είναι εστιατόρια για να δειπνήσετε, για αυτό το Four Seasons Guesthouse που μείναμε είχε και μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα. Ση Ceres είναι καλύτερα να μην κυκλοφορήσετε με τα πόδια μετά τη δύση του ηλίου.

Northern Cape (ο βοράς)

Έχοντας ταξιδέψει πριν από αρκετά χρόνια στη Ναμίμπια, η οποία κυριολεκτικά είχε αιχμαλωτίσει το μυαλό μας με τα τοπία της, την απεραντοσύνη και την αίσθηση ότι βρίσκεται κανείς στην άκρη του κόσμου, έπρεπε οπωσδήποτε να δούμε και το υπόλοιπο κομμάτι της διαδρομής, δηλαδή τη διαδρομή από το Κέιπ Τάουν μέχρι τα  σύνορα με τη Ναμίμπια.  Και πράγματι, καθώς ταξιδεύουμε προς το βορά, μεταφερόμαστε σιγά σιγά προς ένα άλλο πλανήτη.  Οι απέραντες καλλιέργειες σιτηρών διακόπτονται απότομα από την εγκάρσια οροσειρά  του Cederberg και ο δρόμος (Ν7) ακολουθεί τις απαλές καμπύλες του ποταμού Oliphant μέχρι το φράγμα στη μικρή και πανέμορφη πόλη Clanwilliam. () Ακόμα κι αν είναι νωρίς να κάνετε διάλλειμα,  εδώ πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσετε σε κάποιο  καφέ, ολλανδικής αρχιτεκτονικής του προηγούμενου αιώνα  ή τουλάχιστον να ξεμουδιάσετε με ένα μικρό περίπατο στη σκιά των δένδρων του κεντρικού δρόμου.

Συνεχίζοντας βόρεια πάντα από τον Ν7, o ποταμός Oliphant  μας εγκαταλείπει κατευθυνόμενος προς τον Ατλαντικό και το τοπίο μεταλλάσεται σε όλο και λιγότερο γήινο.   Τα τελευταία υψώματα χάνονται πίσω μας και ο δρόμος διασχίζει σε απόλυτη ευθεία την κοκκινοκίτρινη έρημο από πέτρα και χαμηλά κακτοειδή.  Η συνάντηση με άλλο  αυτοκίνητο αποτελεί πλέον σπάνιο γεγονός και η μόνη ένδειξη ζωής είναι τα αρπακτικά πουλιά που αιωρούνται στον γαλάζιο ουρανό. Σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων μεταξύ τους δεν θα συναντήσετε περισσότερες από 3 πόλεις ή μάλλον οικισμούς, που παραπέμπουν  σε κινηματογραφικές εικόνες της άγριας δύσης. Ένα βενζινάδικο, ένας  δρόμος, ένας τηλεφωνικός θάλαμος, ίσως κάποιο συνεργείο, στη μέση του πουθενά. Βρισκόμαστε στη Namaqua, στη χώρα του τίποτα. Αν και στενός, ο τέλειος από τεχνικής άποψης δρόμος, ευνοεί τις πολύ μεγάλες ταχύτητες κι έτσι δεν θα αργήσετε να φτάσετε στο Springbok (), μια πόλη 10.000 κατοίκων φωλιασμένη ανάμεσα σε μεγάλους πέτρινους λόφους. Η πόλη σφύζει από ζωή κάθε   Αύγουστο, όταν εκδρομείς, σχολές φωτογραφίας  και καλλιτέχνες   συγκεντρώνονται εδώ για να δουν τα χρωματιστά αγριολούλουδα να μεταμορφώνουν την άχαρη έρημο σε μια πανδαισία χρωμάτων. 

Αν θέλετε να φτάσετε πραγματικά στην άκρη του κόσμου, συνεχίστε Β.Δ. μετά το Springbok πρoς την παραλία του Ατλαντικού και το ψαράδικο χωριό  Port Nolloch ().  Η διαδρομή (145 χλμ.) αξίζει τον κόπο, καθώς το κόκκινο χρώμα της ερήμου από πέτρα  ξεθωριάζει στις λευκές αμμοθίνες πριν συναντήσει τα αφρισμένα νερά του ωκεανού.  Το χωριό δεν ξεφεύγει  από τον κανόνα των οικισμών της περιοχής, αραιοκατοικημένο,  με μόλις λίγες δεκάδες μέτρα κεντρικού δρόμου,  ισόγειες απλές κατοικίες στην ακτογραμμή, και πιο πίσω χωμένα στην άμμο σπιτάκια των εργατών.   Λίγα σκουριασμένα ψαράδικα θαλασσοδέρνονται στην αλίμενο παραλία, με  τα οποία ψαρεύουν κυρίως αστακούς, η βουτούν για διαμάντια. Τα διαμάντια που βρίσκονταν κοντά στην επιφάνεια του εδάφους έχουν παρασυρθεί με  τα χρόνια από ποτάμια και χειμάρους στη θάλασσα  και έτσι οι τολμηροί βουτηχτές αψηφούν καρχαρίες και ρεύματα για να βρουν κάποια από αυτά.  Ο τόπος έχει μια πραγματικά δραματική ιστορία και το μικρό ιδιωτικό μουσείο στο τέλος του κεντρικού δρόμου στην ακτή μπορεί να σας δώσει μια καλή εικόνα.  Μεγάλο μέρος της περιοχής είναι αποκλεισμένο, γιατί κατά μήκος του δρόμου βόρεια προς το Alexander Bay βρίσκονται τα αδαμαντορυχεία.   Αν το αυτοκίνητό σας δεν έχει πρόβλημα με τον κυματοειδή από τον άνεμο χωματόδρομο (το Aveo μας μάλλον δεν θα το άντεχε), μπορείτε να προσπαθήσετε να επιτρέψετε στο Springbok από την εναλλακτική διαδρομή, από το επίσης παραλιακό Kleinsee,  στο οποίο   μάλιστα μπορείτε να συναντήσετε και τις φώκιες που ζουν εκεί (εφόσον επιτρέπεται η πρόσβαση στην ακτή, γιατί και το Kleinsee  είναι περιοχή εξόρυξης διαμαντιών).

επιστροφή στο Κέιπ Τάουν: Langebaan & Stellenbosch

Κατά την επιστροφή μας (ποτέ δε μου άρεσαν οι επιστροφές!) στο Κέιπ Τάουν, κάναμε μια παράκαμψη ώστε να να ακολουθήσουμε τον παραλιακό δρόμο  της δυτικής ακτής.  Η περιοχή, γνωστή και σαν West Coast,   έχει μεγάλη ανάπτυξη με τεράστια και απρόσωπα συγκροτήματα καλοκαιρινών κατοικιών. Η κούραση όμως μας έκανε να σταματήσουμε στο Langebaan (), μια απλωμένη πόλη - θέρετρο στις όχθες μιας ρηχής λιμνοθάλασσας, αλλά με αρκετούς μόνιμους κατοίκους. Οι πόλη απλώνεται στο γύρω ύψωμα με μονοκατοικίες κατά το Αμερικανικό πρότυπο,  ενώ το κέντρο με καταστήματα και εστιατόρια βρίσκεται κατά μήκος της παραλίας. Είναι ένα συμπαθητικό μέρος για να περάσετε το βράδυ σας ή να δειπνήσετε παρακολουθώντας τα χρώματα του δειλινού να σβήνουν στον ορίζοντα. (Αν μείνετε, προτείνουμε το φιλόξενο  Croeso Guest House  133 Sleigh Street croeso@mweb.co.za)  Η περιοχή της χερσονήσου που σχηματίζει τη λιμνοθάλασσα είναι προστατευμένη (West Coast National Park)  και υπάρχουν δρόμοι (με εισιτήριο), για να κάνετε βόλτα με  το αυτοκίνητό σας στη χερσόνησο. αλλά χωρίς κάποιο ενδιαφέρον.  Η απόσταση από το Κέιπ Τάουν είναι περίπου 1 ώρα.

Για την παραμονή της αναχώρησής μας από το Κέιπ Τάουν αποφασίσουμε να διανυκτερεύσουme στο Stellenbosch, μια από τις παλαιότερες πόλεις της Νοτίου Αφρικής, με μεγάλη παράδοση στην οινοποιεία,  πλήθος εστιατορίων, μπαράκια, γραφικά καφέ και ιδαίτερη ζωντάνια (ιδίως το βράδυ) εξαιτίας των κολεγίων και του πανεπιστημίου του Stellenbosch που λειτουργεί εκεί από το 1918.  Η πόλη είναι πολύ φιλική και ασφαλής (ακόμα και το βράδυ) ενώ απέχει μόλις 30 χλμ. από το Κέιπ Τάουν (λιγότερα από το αεροδρόμιο). Αν έχετε χρόνο, αξίζει να επισκεφτείτε το village museum, μια ομάδα παραδοσιακών σπιτιών από διάφορες εποχές (με προσωπικό ντυμένο κατάλληλα σε κάθε σπίτι) για να πάρετε μια ιδέα πως (πόσο καλή!) ήταν η ζωή τους προηγούμενους αιώνες στη Νότια Αφρική. Τέλος,  δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε από τη Νότια Αφρική χωρίς μια βόλτα σε κάποιο από τα townships (και συνιστούμε και σε σας να κάνετε το ίδιο), δηλαδή στις συνοικίες που ζουν οι μαύροι που στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για παραγγουπόλεις.  Για την περίπτωση αυτή, σας προτείνουμε τον οδηγό μας τον κ. Madiba, (madiba5@yahoo.co.uk, τηλ. 0834792801)ο οποίος ήταν ευγενέστατος και μπορεί να σας φανεί χρήσιμος όχι μόνο για το township tour (10 € / άτομο), αλλά και για οποιαδήποτε άλλη εκδρομή με το καινούργιο του αυτοκίνητο (Honda CRV).

Κείμενα - Φωτογραφίες:  Σωτήρης Χαϊμαντάς

επικοινωνία: