Ισλανδία

αρχική έγγραφα Κόστος & χρήματα Κίνδυνοι καλύτερη εποχή Προορισμοί μετακίνηση Πως θα πάτε πληροφορίες


Προορισμοί

Αν και υπάρχουν αναρίθμητα σημεία ενδιαφέροντος στην Ισλανδία, κατά τη γνώμη μας το πιο εντυπωσιακό απ' όλα  είναι απλά να είσαι εκεί. Το βόρειο φως του ήλιου,  η κρυστάλλινη ατμόσφαιρα, η απλωσιά του τοπίου, οι ανοιχτοί ορίζοντες, τα βαθύ γαλάζιο του ωκεανού, οι λευκοί όγκοι των παγετώνων, οι μαύροι σχηματισμοί από λάβα με καταπράσινα λιβάδια ανάμεσά τους, κάνουν πραγματικά αδιάφορο το που θα πάτε. Ακολουθείστε τον εθνικό δρόμο Νο 1 στην κυκλική του διαδρομή γύρω από το νησί και ανάλογα με το χρόνο σας, πάρτε τις χωμάτινες παρακάμψεις προς μοναχικά ψαροχώρια ανάμεσα στα φιόρδ.  Η δική μας διαδρομή ξεκίνησε από το Seydisfiordur στα ανατολικά, που είναι και το λιμάνι άφιξης και αναχώρησης του Norroena. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Ρέικιαβικ, από εκεί Β.Α. προς το διασημότερο θερμοπίδακα (Geysir), τον καταρράκτη Gullfoss και συνεχίσαμε από την (χωμάτινη) οδό 35 που διασχίζει την εσωτερική έρημο με κατεύθυνση το Akureyri.  Περιηγηθήκαμε κατά μήκος της ακτογραμμής από το Siglufjordur μέχρι το Husavik, επανήλθαμε στην περιμετρική εθνική οδό ή οποία περνά από τη λίμνη Myvatn και περιοχές με έντονη γεωθερμική δραστηριότητα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το Egilsstadir  και το μικρό λιμάνι του Seydisfiordur.

 

Seydisfiordur

Στο βάθος ενός στενού  φιορδ, τά χρωματιστά ξύλινα σπίτια του Seydisfiordur είναι το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσετε αν φτάνετε στην Ισλανδία με το πλοίο. Η μυρωδιά της σαρδέλας πλανάται στον αέρα  ενωμένη με την αρμύρα του ωκεανού, ο θόρυβος από τα δεκάδες οχήματα που απομακρύνονται χάνεται στις κραυγές από τα θαλασσοπούλια και και αν είστε τυχεροί και έχετε απεριόριστη ορατότητα, θα μείνετε έκθαμβοι από τους δεκάδες καταρράκτες που κυλούν από τους κάθετους στεφανωμένους με πάγο βράχους που περιβάλλουν την πόλη. Οι περισσότεροι ταξιδιώτες αλλάζουν τα χρήματά τους με ισλανδικές κορώνες στην μικρή τοπική τράπεζα και παίρνουν τον μοναδικό και πολύ ανηφορικό δρόμο που οδηγεί προς το Egilstadir και την εθνική περιμετρική οδό. Αν είστε σε αναμονή για αναχώρηση με το πλοίο η πόλη διαθέτει και κοινοτικό κάμπινγκ.

 

από Egilstadir μέχρι Ρέικιαβικ

Ταξιδεύοντας δυτικά  προς Ρέικιαβικ, o δρόμος χωρίζεται, στον ασφάλτινο παραλιακό που διατρέχει κάθε εσοχή των φιορδ και τον συντομότερο χωμάτινο που διασχίζει μικρά υψώματα από λάβα   σε ένα τοπίο που θυμίζει τις απαρχές του γήινου φλοιού. Μετά από 30 χλμ. περίπου οι δρόμοι  συναντώνται ξανά και η εθνική οδός ακολουθεί την ακτογραμμή, ενώ αριστερά σας υψώνονται μαύροι όγκοι ηφαιστειογενών βράχων, συχνά τυλιγμένοι στα σύννεφα.  Μάταια θα αναζητήσετε πόλεις ή χωριά. Απομακρυσμένες φάρμες σε μεγάλες αποστάσεις η μια από την άλλη  και μικροί  οικισμοί -συνήθως σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων από τον κεντρικό δρόμο που αναφέρονται σαν πόλεις στους χάρτες, είναι η μοναδική ανθρώπινη παρουσία.  Στις περισσότερες φάρμες προσφέρονται φαγητό και κρεβάτι (συνήθως σε τιμές ξενοδοχείων πολυτελείας) ενώ έναντι ενός μικρού ποσού μπορείτε να στήσετε τη σκηνή σας  και να χρησιμοποιήσετε τις τουαλέτες και την κουζίνα τους.

Μετά από 250 χλμ. περίπου (από το Seydisfiordur) αρχίζει να διαγράφεται στον ορίζοντα η λευκή φιγούρα του μεγαλύτερου παγετώνα  της Ισλανδίας, του Vatnajokull. Πιθανότατα, θα έχετε φτάσει ήδη στην πόλη του Hoefn, η οποία θυμίζει περισσότερο (εγκαταλειμμένο)  προαστιακό οικισμό, με πολύ μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στα ξύλινα σπίτια, ένα πολυκατάστημα και τον κεντρικό δρόμο να τερματίζει στο λιμάνι με τα αλιευτικά. Συνεχίζοντας 130 χλμ. (Ν.Δ.)  ο δρόμος πλησιάζει κοντά στον παγετώνα   και ένα από τα μεγαλύτερα και πιο παρθένα  εθνικά πάρκα της Ευρώπης, το Skaftafell.  Εδώ μπορείτε να πεζοπορήσετε για μέρες ανάμεσα σε κορυφές, καταρράκτες και πάγους, μόνοι σας στα μαρκαρισμένα μονοπάτια ή με οργανωμένη ομάδα και οδηγό. Στο πάρκο υπάρχει ένα κάμπινγκ στο οποίο μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για διάφορες δραστηριότητες, από οδήγηση snowmobiles μέχρι αναρρίχηση  με τζιπ   στον πάγο. Περιττό να πούμε ότι οι τιμές  όλες αυτές τις δραστηριότητες προϋποθέτουν ένα αρκούντως χονδρό πορτοφόλι. Αν αυτά δεν είναι για σας, συνεχίστε μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μέχρι τη λίμνη Jokusarlon. Εδώ δεν χρειάζεται να πληρώσετε για απολαύσετε τα παγόβουνα που αποκολλώνται από τον παγετώνα και πλέουν στα γαλάζια νερά της λίμνης. Υπάρχει η δυνατότητα να πλεύσετε με ειδικά διασκευασμένη τροχήλατη βάρκα   ανάμεσα στους πάγους, ή αν προτιμάτε τον περίπατο, ακολουθείστε την όχθη της λίμνης  προς τον παγετώνα.  Πριν φύγετε, αξίζει να πάτε (περίπου 10  - 15 λεπτά με τα πόδια) μέχρι  την ακροθαλασσιά, εκεί που εκβάλλουν μικρά ή μεγαλύτερα κομμάτια πάγου στον ωκεανό,  τα οποία ωθούμενα από τα κύματα βγαίνουν στην κατάμαυρη αμμώδη  παραλία, μια πραγματικά ασυνήθιστη εικόνα.

Συνεχίζοντας  τη διαδρομή προς τα δυτικά, αφήνετε πίσω σας τον παγετώνα, τα νερά από τον οποίο ρέουν σε τεράστια δέλτα προς τη θάλασσα. Στενές, αλλά μεγάλου μήκους γέφυρες οδηγούν πάνω από τα ορμητικά νερά, ενώ αλλοπρόσαλλοι σχηματισμοί από συσσωρεύσεις λάβας  σε παραλλαγές του μαύρου και του πράσινου λούζονται στο καλοκαιρινό βόρειο φως ή  τυλίγονται στα σύννεφα περιπλανώμενων καταιγίδων.  Περίπου 200 χλμ. πριν το Ρέικιαβικ, επιλέξαμε τον μικρό οικισμό του  Vik  (τη μοναδική "πόλη"  που είναι καταχωρημένη στους χάρτες στο τμήμα αυτό του δρόμου) για διανυκτέρευση. Μια μικρή ομάδα ξύλινων σπιτιών, ένα super market,  ένα βενζινάδικο και το πολύ απλό κάμπινγκ απλώνονται κατά μήκος μιας τεράστιας παραλίας με κατάμαυρη άμμο. Χιλιάδες πουλιά πετούν ακούραστα  καλύπτοντας με τις φωνές τους  τη βοή του ωκεανού.  Τόση μοναξιά μπορεί να είναι αφόρητη και όμορφη μαζί.

Τα τελευταία 100 χιλόμετρα πριν το Ρέικιαβικ θα έχετε την αίσθηση ότι επιστρέφετε στη γη των ανθρώπων. Είναι μάλιστα πιθανό να αρχίσετε να συναντάτε ακόμα και άλλα προπορευόμενα οχήματα.  Εγκαταστάσεις εκμετάλλευσης της γεωθερμίας, μικρά εμπορικά κέντρα και φαρδύτεροι δρόμοι σας προετοιμάζουν για την είσοδό σας σε μια αληθινή (επιτέλους!) πόλη. 

 

Ρέικιαβικ

Μοντέρνο, απλό, εύκολο, μια διασταύρωση σκανδιναβικού χωριού και ευρωπαϊκής πόλης  αλλά κυρίως ζωντανό, γεμάτο νέους ανθρώπους,  ιδέες και δημιουργικότητα  διάχυτες σε μια πόλη που εκφράζει ολόκληρο το δυναμικό της χώρας. Γεμάτο με μπαράκια, παμπ και σοφιστικέ εστιατόρια, είναι η πόλη της νυκτερινής-και όχι μόνο-  ζωής (μας είπαν). Το βέβαιο είναι ότι μια ματιά στους αναρτημένους τιμοκαταλόγους είναι ικανή να προξενήσει σοκ, ακόμα και στους έχοντες και κατέχοντες!  Ένα ισχυρό αντίδοτο είναι το πολύ καλά οργανωμένο κάμπινγκ στο κέντρο της πόλης, από το οποίο εύκολα μπορείτε να πάτε με τα πόδια (20 λεπτά) μέχρι το κέντρο. Για μακρύτερες βόλτες  μη διστάσετε  να πάρετε το αυτοκίνητό σας, το πρόβλημα παρκαρίσματος είναι άγνωστη έννοια στη χώρα όπως και το μποτιλιάρισμα.  Μια από τις βόλτες που δεν πρέπει να χάσετε είναι η διάσημη Blue Lagoon (50 χλμ. Ν.Δ. του Ρέικιαβικ, στη διαδρομή από / προς το αεροδρόμιο Keflavik) την οποία (παρά το εισιτήριο των 20 € ) συστήνουμε να επισκεφθείτε οπωσδήποτε. Μέσα σε ένα απόκοσμο πεδίο μαύρης λάβας, μπορείτε να βουτήξετε στα ανοικτά γαλάζια νερά (θερμοκρασία  38+ C) σε ένα πολύ ψηλού επιπέδου περιβάλλον.  Επειδή οι Ισλανδοί  είναι σχολαστικοί με την καθαριότητα, πριν βουτήξετε είναι υποχρεωτικό να πλυθείτε στα (κοινόχρηστα) ντους χωρίς το μαγιό σας.

 

Gullfoss, Geysir & εσωτερική έρημος

Σε απόσταση ημερήσιας εκδρομής από το Ρέικιαβικ βρίσκονται ο διάσημος καταρράκτης Gullfoss και ο ακόμα πιο διάσημος θερμοπίδακας (από το όνομα του οποίου ονομάζονται όλοι οι θερμοπίδακες) Geysir. Ο μεγάλος θερμοπίδακας εκτινάσσει τα νερά μόνο 2 - 3 φορές την ημέρα από τότε που κάποιοι τουρίστες έριξαν πέτρες μέσα στην πηγή. Δίπλα ακριβώς όμως, υπάρχουν 2 άλλοι μικρότεροι θερμοπίδακες ο ένας εκ των οποίων δεν θα σας αφήσει να περιμένετε περισσότερο από 6 - 8 λεπτά για να δείτε το βραστό νερό να εκτινάσσεται πάνω από 15 μ. ύψος.  Πολύ κοντά στους θερμοπίδακες είναι ο καταρράκτης Gullfoss  τα νερά του οποίου χύνονται με βρυχηθμό και ένα σύννεφο από σπρέι σε ένα στενό φαράγγι βάθους 32 μ.  Η είσοδος είναι ελεύθερη  και στα δύο αξιοθέατα.  Αν δεν έχετε  δικό σας αυτοκίνητο από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο υπάρχουν  λεωφορεία που κάνουν ημερήσια εκδρομή από το Ρέικιαβικ.

Αν νομίζετε ότι το αυτοκίνητό σας αντέχει (αν είναι νοικιασμένο, συμβουλευθείτε το συμβόλαιό σας για να μην έχετε μπελάδες) μπορείτε να συνεχίσετε  το δρόμο μετά τον καταρράκτη ο οποίος μετονομάζεται σε F35 (F= four wheel drive) προς την εσωτερική έρημο του νησιού μέχρι τη βόρεια πλευρά.  Οι πληροφορίες που είχαμε έλεγαν ότι ο δρόμος δεν διασχίζει ποτάμια ή άλλα σημεία που να χρειάζεται τετρακίνηση  και έτσι συνεχίσαμε με το VW Bus μας. Ο δρόμος συνεχίζει σε ένα μάλλον εξωγήινο ερημικό τοπίο χωρίς ίχνος ζωής στο οποίο κυριαρχεί το κόκκινο πετρώδες έδαφος, περνά σε μεγάλη απόσταση ανάμεσα από 2 παγετώνες οι οποίοι διαγράφονται στον ορίζοντα και συναντά ορμητικά ποτάμια και λίμνες. Η συνολική απόσταση για τη διάσχιση της ερήμου είναι περίπου 180 χλμ.  από τα οποία τουλάχιστον τα 80 είναι σε πολύ ανώμαλο πετρώδες έδαφος που αν δεν διαλύσουν τις αναρτήσεις σας θα το κάνουν σίγουρα με την υπομονή σας. Το δικό μας αυτοκίνητο αντιμετώπισε μικρά προβλήματα με την ανοιγόμενη οροφή και τη συρόμενη πόρτα (βίδες που ξεβιδώθηκαν) τα οποία επιδιορθώσαμε εύκολα. 

 

ο βοράς

Με μεγάλη ανακούφιση επανήλθαμε στην περιμετρική εθνική οδό, στο βόρειο τμήμα του νησιού. Η περιοχή δείχνει περισσότερο "γήινη", με αγροτικές καλλιέργειες, φάρμες και φιόρδ που εισχωρούν βαθιά μέσα στη θάλασσα. Κατευθυνόμενοι ανατολικά ακολουθήσαμε τον παραλιακό δρόμο προς το Siglufiordur μια μικρή κοινότητα στο βάθος ενός φιόρδ και βορειότερη πόλη της Ισλανδίας.  Ο δρόμος τελειώνει στην πόλη αυτή, αλλά  διαδρομή νομίζουμε ότι αξίζει τον κόπο, ενώ για να βγείτε ξανά προς την εθνική οδό δεν χρειάζεται να γυρίσετε πίσω,  αλλά μπορείτε να περάσετε στην ανατολική πλευρά το βουνού από ένα καλοπατημένο χωματόδρομο προς το Olafsfiordur και από εκεί στην πρωτεύουσα του Βορά, το Akureyri

Σε απόσταση 40 λεπτών από το Akureyri βρίσκεται το Husavik, ένα μικρό λιμάνι από το οποίο ξεκινούν τα φαλαινοθηρικά για το κυνήγι της φάλαινας. Εξαιτίας των διεθνών πιέσεων από την Ευρώπη και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις για μείωση της φαλαινοθηρίας, κάποιοι επιχειρηματίες μετέτρεψαν τα φαλαινοθηρικά τους σε σκάφη παρατήρησης των φαλαινών για τους τουρίστες. Τα χρήματα από αυτή τη νέα μορφή εκμετάλλευσης των φαλαινών  δεν είναι λίγα και έτσι το Husavik γρήγορα μετετράπη στο σημαντικότερο τόπο παρατήρησης φαλαινών.  Το  κόστος για μια 2ωρη βόλτα σε ένα ξύλινο παραδοσιακό φαλαινοθηρικό είναι περίπου 50 € με τα παιδιά ανάλογα την ηλικία να μην πληρώνουν εισιτήριο ή να πληρώνουν το μισό. Οι διαφημίσεις λένε ότι παρατήρηση  φάλαινας υπάρχει στο 98% των περιπτώσεων, αλλά εμείς τουλάχιστον δεν είδαμε ούτε ...φτερό. Δεν ξέρουμε αν οφείλεται στο καιρό, ο οποίος ήταν πολύ κακός, με χιονόνερο,   ανέμους 7-8 μποφώρ και τεράστια κύματα.  Το κρύο πάνω στο σκάφος ήταν δριμύ για αυτό μη διστάσετε να φορέσετε τις ειδικές πολύ ζεστές αδιάβροχες φόρμες που θα σας δώσουν.  Δύο είναι οι  μεγαλύτερες εταιρίες που κάνουν αυτές τις εκδρομές, η http://www.gentlegiants.is/ και η http://www.northsailing.is/ . Στο Husavik υπάρχουν επίσης ένα μουσείο φαλαινών και ένα πολύ απλό κάμπινγκ.

Επιστρέφοντας ξανά στη εθνική περιμετρική οδό με κατεύθυνση ανατολικά προς το Seydisfiordur το λιμάνι αναχώρησής μας, ο δρόμος περνά κοντά στον καταρράκτη Godafoss και στη συνέχεια δίπλα από τη λίμνη Myvatn, μια περιοχή με ιδιόμορφους σχηματισμούς από λάβα, πλήθος από κρατήρες και νερά που κοχλάζουν καθώς αναδύονται από τη γη. Για να απολαύσετε το τοπίο θα πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητό σας και να ακολουθήσετε κάποιο από τα πολλά μονοπάτια. Ανατολικά της λίμνης, κατά μήκος της εθνικής οδού, ολόκληρη η επιφάνεια της γης αναδύει ατμούς, και γενικά υπάρχει έντονη γεωλογική δραστηριότητα.  Καθώς απομακρύνεστε από την περιοχή με κατεύθυνση Ν.Α. ο δρόμος διασχίζει ένα ερημικό τοπίο χωρίς βλάστηση  μέχρι το  Egilstadir, κοντά στο οποίο το τοπίο ξαναπαίρνει την γνώριμη μορφή της αρχέγονης γης,  με ηφαιστιογενείς λόφους χωρίς δένδρα και νερά να αναβλύζουν από παντού.


Κείμενα - Φωτογραφίες:  Σωτήρης Χαϊμαντάς

επικοινωνία

Συγνώμη: Χωρίς mailto link, για προστασία από τους spammers.